اکنون که تعطیلات نوروز به پایان رسیده، بار دیگر قطار زندگی به حرکت درآمده است. صدای زنگ مدرسه‌ها، قدم‌های پرشور کارمندان و هیاهوی کاسبان در کوچه و بازار، نوید بازگشت به جریان پویای زندگی را می‌دهد.
تعطیلات، فرصتی برای تجدید قوا بود؛ فرصتی برای بودن با خانواده، مرور خاطرات، یافتن آرامش و اندیشیدن به فردا. و حالا، این «فردا» فرارسیده است. ما آمده‌ایم تا با نیرویی تازه، به دل میدان زندگی بزنیم.
هرکدام از ما با نقش ویژه‌ای در جامعه، بخشی از تابلوی رنگارنگ این سرزمین را می‌سازیم. از معلمی که دانایی را می‌کارد تا پزشکی که سلامتی را می‌گستراند، از کشاورزی که نان می‌آورد تا مادری که عشق می‌ورزد.
بهار، تنها فصل شکوفه‌ها نیست؛ فصل شکوفایی فکر، اراده و عمل ما نیز هست. اکنون بهترین زمان برای آغاز دوباره و ساختن آینده‌ای است که در ذهن و دل‌مان تصویر کرده‌ایم.
شاید مسیر، هموار نباشد. شاید در لابه‌لای راه، خستگی یا دلسردی سر برآورد. اما مگر نه اینکه در دل همین بهار، پس از سرمای زمستان، شکوفه‌ها از دل شاخه‌های خشک می‌جوشند؟
نوروز، نامی آشنا برای ماست؛ نه فقط به‌خاطر آیین‌ها و رسوم زیبا، بلکه چون یادمان می‌آورد که هیچ آغاز دوباره‌ای دیر نیست. زندگی، هنر برخاستن است؛ حتی اگر بارها افتاده باشیم.
در بازگشت به فعالیت‌های روزمره، باید نگاهی نو به وظایف‌مان بیندازیم. نه از سر اجبار، بلکه با اشتیاقی درونی؛ با این باور که هر گام کوچک ما، می‌تواند تکه‌ای از پازل پیشرفت کشورمان را کامل کند.
دنیا در انتظار ایده‌های تازه
بیایید امسال را متفاوت آغاز کنیم. با لبخند، با همدلی، با بخشش، با هدف‌گذاری‌های روشن و گام‌هایی استوار. بیایید در دل روزمرگی‌ها، زیبایی‌ها را ببینیم و انگیزه‌ها را زنده نگه داریم.
دنیا در انتظار ایده‌های تازه، قلب‌های مهربان و دستان کوشاست. ما می‌توانیم نقطه‌ی آغاز این تحول باشیم؛ نه در آینده‌ای دور، بلکه همین امروز، همین حالا.
بهار آمده تا بیدارمان کند؛ تا بگوید هیچ چیزی پایان مطلق نیست. هر پایان، مقدمه‌ای برای شروعی بهتر است. ما نیز می‌توانیم از نو بنویسیم، از نو بخواهیم، و از نو بسازیم.
در آینه‌ی این فصل، خودمان را بهتر ببینیم. ضعف‌ها را بشناسیم، قوت‌ها را تقویت کنیم، و با ایمان، راه را ادامه دهیم. فرصت‌ها را دریابیم، قبل از آن‌که از کنارمان عبور کنند.
همان‌طور که زمین از نو جان می‌گیرد، ما نیز باید جان تازه‌ای به آرزوها و مسئولیت‌های‌مان ببخشیم. با اندیشه‌های ناب، قدم‌های هدفمند و دل‌هایی امیدوار.
امسال را سال شکوفایی بنامیم. شکوفایی روح، اندیشه، اخلاق، تخصص و تلاش. و در کنار هم، بهاری بسازیم که ثمره‌اش، تابستانی پربار، پاییزی با ثبات و زمستانی گرم از رضایت باشد.
زیرا «بهار»، تنها یک فصل در تقویم نیست؛ بهار، حال خوش ماست وقتی به آینده لبخند می‌زنیم.
نویسنده: محمدامین عالی پور احمدی
